dinsdag 25 maart 2014

Amara

Onze jongste kat was nog niet voorgesteld.

Amara, de (bijna) 4 jarige kat van onze dochter, Muis.

Het is een kat met een totaal eigen karakter en persoonlijkheid.
Amara is onze Prinses! En wij zijn absoluut haar personeel en onderdanen...
Waarom zou je door het kattenluikje gaan als je je personeel de voordeur kunt laten openen?

Als kitten van 6 weken kwam ze bij ons wonen. 
Eigenlijk net iets te vroeg bij haar moeder weg, want ze had nog zo'n zuigbehoefte.
Dus nog maar een paar weekjes af en toe een flesje gegeven.
Omdat we de melk in de magnetron opwarmden, koppelde ze dat ding aan melk.
Resultaat? Zodra ze die open hoorde gaan of hoorde piepen, 
zette ze haar zieligste kittenpiepje op. Zelfs nog toen ze al een jaar was...

Het is ook de kat met de meeste namen en bijnamen.
Amara was de naam die Muis voor haar had bedacht.
Maar ja, ze was zooooo klein toen ze net bij ons was, 
dat ik die naam te groot voor haar vond. 
Ik noemde haar Maartje Frutsel, daar luistert ze ook nog steeds naar.

Muis is echt haar mama! Niemand anders kan alles gedaan krijgen van Amara.
Muis kan haar als een baby op haar heup mee dragen en Maartje blijft gewoon zitten.
(Als ik haar optil duwt ze me weg, door een poot in mijn gezicht te zetten.)


Ze is ook een heel slimme en onderzoekende kat, vol met kattenkwaad.
Je kan haar soms op de raarste plekken vinden, zoals in het konijnenhok.
Of ze schuift de deur open van de vitrinekast en gaat daar mooi zitten zijn. 
(Helaas spiegelt het glas)
Op de linker foto zie je maar een klein beetje Maartje, maar wat je ziet is ons draakje.
Kennen jullie die animatie film "How to train your dragon"?
Wij zijn ervan overtuigd dat Toothless de draak gebaseerd is op Amara.


Maartje kan precies zo kijken en zich precies zo gedragen als de draak.

Maar soms is Maartje ook gewoon een kat en ligt ze Prinsesheerlijk te slapen in 
haar mandje of op een kussen of op mijn deken. 
Elke avond moet ik mijn deken onder haar vandaan pulken 
om hem dan maar met haar te delen....

Maar haar grootste hobby? Alles in de gaten houden!
Dan zit ze in de vensterbank in de keuken, onze slaapkamer of op zolder
en kijkt naar buiten. 

De eerste twee weken nadat Jody dood was gegaan
gedroegen zowel Amara als Pucca zich vreemd.
Pucca bleef maar om aandacht en liefde vragen, bang dat wij ook weg zouden gaan.
En Amara, die eiste de leidersrol op. Dit deed ze door op alle plekjes te gaan zitten
en liggen waar Jo altijd zat of lag. Maar ook door die arme Pucca te bespringen en 
aan te vallen. Bij voorkeur vanaf de tafel, zodat Pucca haar niet zag aankomen.
Vanuit Amara haar standpunt was het volkomen te begrijpen, maar Pucca
met haar inimini breintje, die snapte er niks van! Het zou niet eens in haar op komen 
dat ze wel eens de macht zou kunnen grijpen.
Dus, de Prinses is nu de baas van ons huis.....

zondag 23 maart 2014

Jarig

Hoera voor mijn blogje!!

Een jaar geleden begon ik heel voorzichtig, aarzelend,
maar met heel veel zin dit blog.
Ik had niet verwacht dat ik daar zo van zou gaan genieten
en zo veel lieve mensen zou leren kennen in Blogland.
Dus, op naar jaar 2!

Maar zoals het hoort als je jarig bent, wil ik trakteren.
Ik heb besloten dat ik een tas (je) naar keuze weg ga geven.

Deze heb ik afgelopen week gemaakt.


De winnaar van de give-away mag een stofje kiezen en een soort tas.
Het mag een van de bovenstaande patroontjes zijn, maar bijvoorbeeld ook een met 
langere schouderbanden, of een rits.
Dat naai ik dan in overleg...

Beetje rare datum, maar ik ga op 1 april een naam bekend maken.

Fijne zondag allemaal!

vrijdag 21 maart 2014

Van alles en nog wat

Nu ik thuis zit lijkt het wel alsof de tijd versneld gaat....
Ik lijk wel tijd te kort te komen om te doen wat ik allemaal wil
en zo veel is dat niet.
Zal ook wel komen omdat ik Vogeltje al een week thuis heb.
Hij was zo moe! En dan is hij zo overprikkeld dat het ons verstandiger leek om hem een 
weekje vakantie te geven. (En dan is het wel handig dat moeders toch al thuis is.)
Maar ja, dan kom ik niet zo erg toe aan dingen voor mezelf doen... 
Tenminste niet zo veel als ik zou willen.
Als ons Vogeltje zo moe is dan zit hij erg in zijn hoofd, 
aan het fantaseren en denken. 
En als hij dan op de boerderij is, storen ze hem (in zijn beleving) de hele tijd.
Dus hij is al een week alles aan het doen wat hij wil, niks, fantaseren en lego bouwen.
Maandag gaat hij weer en hoe lief ik hem ook vind, 
pfff, ik ben er ook wel weer aan toe!

Gister hebben we wel een schrik gehad!
Vogel riep ineens dat Amara (de kat die ik nog moet voorstellen) weer een vogel ving.
Dus ik ging even kijken. 
Het ging om een roodborstje, die onder mijn auto was gekropen.
Ik heb hem opgepakt en toen deed hij ineens zijn oogjes weer open.
Hij leefde dus nog!

Binnen heb ik hem heel voorzichtig bekeken en 
hij had een wond onder en boven zijn vleugeltje. 
Ik wist even niet zo goed wat ik er vervolgens mee moest doen.
Dus ik heb mijn zwager gebeld, die werkt op de dierenambulance. 
Hij was zelf vrij, dus hij adviseerde me om even te bellen, 
zodat ze het vogeltje op konden halen.
Terwijl we wachtte tot ze kwamen deed het vogeltje zijn oogjes dicht en ik dacht, oh nee...
Toen ik hem oppakte bleek hij alleen in slaap gevallen te zijn, want hij probeerde weg te vliegen.
Hij landde op de tafel en zodra ik hem weer pakte begon hij toch te piepen!!!
Het was maar goed dat wij geen Roodborst verstaan, 
want we werden echt flink uitgescholden!
De jongens van de dierenambulance hebben hem daarna opgehaald 
en van mijn zwager hoorde ik later dat hij naar de vogelopvang is gegaan.
En Amara? Die is de hele dag aan het zoeken geweest naar "haar vogeltje".

Vandaag heb ik een gesprek gehad op mijn werk over wat ik zou kunnen 
gaan doen, tijdens het therapeutisch werken.
Ik sprak met de regieverpleegkundige en we hebben afgesproken 
dat ik wat verpleegkundig ondersteunende dingen ga doen.
De medicatie en chemokuren checken, lijsten uitwerken en
wat (tijdrovende en voor verpleegkundigen verplichte) 
administratieve dingen overnemen.
Mijn voorstel was 2 ochtenden in de week. Daar was ze het niet mee eens.
Eerst maar eens 2 uurtjes per keer proberen...
Gelukkig is nog niemand het eens met de bedrijfsarts!

Wel met Vogel nog even bij de kringloop geweest en
daar zijn we beide blij vandaan gekomen.
Vogel met een hele stapel legoboekjes en ik met een dienblad,
die ik inmiddels al heb veranderd.


Ik was alleen vergeten een foto te maken voor ik begon met verven, vandaar...
Ik nam nog een paar heel grappige kledinghaakjes mee.

Ook maakte ik de lente poncho af.
Omdat al heel snel vond dat het te lievig werd voor mijzelf,
maakte ik hem af voor een kleuter.
Vandaag ging ik hem brengen bij de 4 jarige.


Zoals je aan haar stralende glimlach kan zien, was ze er heel blij mee!

De eerste mok cozy met theezakje gaf ik aan mijn lieve vriendin
toen ze het even een beetje moeilijk had.
Intussen heb ik er nog een paar van andere stofjes gemaakt.

Nog 2 daagjes en dan bestaat mijn blog 1 jaar.
Dus dan wordt het tijd voor een traktatie....



vrijdag 14 maart 2014

Tassen en haar...

Een paar weken geleden kwam ik bij de kringloop een ouderwets
babydekentje van Aabe tegen. Ik zag daar gelijk een tas in.
Nog niet helemaal zeker wat voor tas het zou gaan worden 
ben ik eens gaan zoeken naar een leuk model.
Leuk voorbeeld gevonden, maar geen patroon...
Dus zelf gaan tekenen.
Ik heb me er een beetje op verkeken hoe lastig
die dikke wol te naaien is.
Achteraf had ik eerst een proef tas moeten maken van dit patroon 
Maar als ik zie hoe lang ik uiteindelijk bezig was met deze tas, 
weet ik niet of ik hem dan nog een keer van de juiste stof had gemaakt.
Hij is leuk geworden, maar ik ben er niet super tevreden over...


Ach, dan hou ik hem lekker zelf!! 
Voor mij maken een paar foutjes meer of minder niet uit.

Weet je nog dat ik vorige week schreef dat ik voor Muis ook een 
kerstpakket tas zou omnaaien? En die kattenstof liet zien?
Die is het dus toch niet geworden... Haha...
Ik realiseerde me dat ik ook een Pip-achtig stofje had gekocht
en dat ze die misschien ook wel mooi zou vinden.
Ik maakte van beide stofjes een foto en stuurde die met WhatsApp naar Belgiƫ.

Met dit als resultaat.
Ik word heel blij van het resultaat en ik zal straks horen wat Muis ervan vindt.
Ik moet zo naar het station om haar op te halen...

En, vorige week was mijn nichtje jarig, ze werd 13!
Ze wist het niet meer, maar maanden geleden had ze mij gevraagd 
om iets voor haar te maken, dus dat deed ik.


Ik haakte krul-slierten met glitters erdoor, haakte glitter-slierten
met (doodskop)kraaltjes eraan en naaide er zwarte stukjes kant aan vast.
Het geheel naaide ik aan een omgehaakt elastiekje.
En, mevrouw was er gelukkig heel blij mee!
Ze vond dit een (klein beetje) een alternatief voor het zwart verven van haar haar,
wat ze van haar vader niet mag.

donderdag 6 maart 2014

Werk, stof en papier

Dank, dank, dank voor jullie lieve en opbeurende berichtjes!
Ik probeer heel goed naar mijn lijf te luisteren, maar het is wel lastig.
Ik had vandaag een afspraak met mijn leidinggevende om over 
vervangend werk te praten.
Zij gaf heel duidelijk aan dat deze bedrijfsarts mensen met een 
gebroken been gelijk naar huis stuurt en 
zodra het niet zichtbaar is, ze weer aan het werk stuurt...
Gelukkig is het een advies wat hij geeft en moet mijn leidinggevende 
er een invulling aan geven. En zij heeft niets zo'n haast...
Volgende week maar eens laten weten wat de revalidatiearts morgen te zeggen heeft
en dan zal zij eens gaan kijken en overleggen of er iets van administratief werk
is voor een ochtend of 2 in de week.
En dan wil ze het ook nog af laten hangen van hoe inspannend 
de revalidatie voor me is. 
Dus... Er zijn nog wel normaal denkende mensen :)

Afgelopen weekend ging ik samen met een vriendin naar de 
hand-hobby-creadagen in de TT-hal in Assen.
Heel veel gekeken, gekocht en inspiratie opgedaan.
Mooi stevig papier gekocht en daar wat slingers van gemaakt.
Deze olifanten zijn ook van karton en en dan onder de naaimachine door gehaald.

En gister ook nog naar het Stoffen spektakel in Martiniplaza.
Mensen kinderen, wat een drukte!! 
Maar ik heb wel hele mooie lapjes en band gekocht.

De stof met katten ga ik gebruiken om nog een tas om te naaien voor Muis.
Ik kreeg namelijk van onze (vroegere) oppas nog een tas van het kerstpakket.
Tenslotte heeft half Groningen die tas, die lelijk is, maar wel heel stevig en handig.

De rest van de lappen worden onder andere tassen zoals deze.

Er zit een lichtblauwe stof met witte stipjes in als voering.

Of kleine cadeautjes, zoals deze.

Dit was de eerste die ik maakte en ik heb al besloten dat het zakje 
naast de knoop moet komen bij de volgende.
Heel simpel, maar erg leuk om te maken.

Haken doe ik vooral s'avonds, maar het gaat wel heel langzaam op het moment.
Ik zal in mijn volgende blogpost weer een update van mijn dekens doen. 
En de lente-poncho is bijna klaar, maar hij is te zoetig van kleur geworden,
dus is hij voor de kleuterdochter van een vriendin van mij.
Ook daar zal ik nog wel foto's van maken.

Zoals je leest en ziet verveel ik me niet. Ik probeer veel af te wisselen, 
even achter de naaimachine en dan weer iets anders. Ook moet ik 
voor mijn naaikamer 2 trappen op en dus ook weer af als ik een kopje thee 
of koffie wil zetten... Zo blijf ik wel in beweging.

Zo, nu snel Vogel in bed gaan stoppen en dan lekker 
Wie is de mol kijken!