maandag 29 september 2014

Wat een week....

Al maanden ben ik in de revalidatie hard aan het werk om een nieuw evenwicht te vinden tussen inspanning en ontspanning. Dat is makkelijk gezegd en heel moeilijk te doen!
Ik ben door ons leven met onze bijzondere jongens getraind in doorgaan, doorgaan en rennen, rennen, rennen en ineens zei mijn lijf STOP!
Ik heb nu geleerd dat ik mag stoppen met rennen.... Geloof me, dat is niet makkelijk (geweest).
En één van de doelen was om mij weer te helpen om mijn werk weer te kunnen doen.
Helaas lijkt het erop dat ik toch ander werk moet gaan zoeken, of dat ze binnen de organisatie ander werk voor mij moeten gaan vinden. Aan het bed staan zit er voor mij, helaas, niet meer in... Te zwaar werk, te veel tillen, trekken en te veel lopen.
Dus, nu weer gesprekken bij de bedrijfsarts en bij een arbeidsdeskundige om te gaan inventariseren wat ik wel en niet kan. Dan kan er gezocht worden naar werk wat ik wel kan.
Deze beslissing ging met de nodige tranen gepaard. En er zullen vast nog wel wat tranen vloeien voor ik me neer kan leggen bij deze ongewenste carrière-switch.

Het gesprek op mijn werk was op donderdag. Op vrijdag bleek dat Muis niet meer verder wil met haar opleiding in België. Het leersysteem is zo anders dan hier in Nederland dat het haar toch echt zwaar valt. Dus het eerste jaar moest ze overdoen. Helaas bleek dat ze meer moest herkansen dan ze dacht en toen zakte (niet geheel onterecht) de moed haar in de schoenen.
Dus, we hebben over een paar weken weer een kind meer in huis, met alle gevolgen van dien. Naaikamertje? Tja... ik zal de studeerkamer moeten gaan delen met Manlief. Vogel gaat weer verhuizen en Muis kan dan weer op zolder gaan wonen.

En als sluitstuk van de week vierden we gister Kabouter's 23e verjaardag. Een heerlijke, zonnige dag. Lekker in de tuin, gezellige visite en familie. Na een fijne dag samen gegeten en de kinderen gingen nog even buiten op de trampoline springen. En daar ging het mis....
Vogel kwam neer op de voet van zijn neefje en zijn enkel klapte om. Neefje blauwe voet en Vogel had een soort struisvogelei op zijn enkel...
Mijn schoonzusje is huisarts en die was het met mij eens dat het gebroken of gescheurd moest zijn. Nichtje bevestigde dat ze iets had horen kraken. Tja, dan maar naar het ziekenhuis.

Dat werd een lange, lange avond wachten! En inderdaad, hij heeft zijn enkelbanden afgescheurd, inclusief een stukje bot. Nu een weekje gips en pootje omhoog! Rond hupsen op krukken is erg moeilijk, maar in huis nog wel te doen. Morgen toch maar een rolstoel halen, zodat hij ook naar buiten kan.


Het is me wel een week geweest... Nu is het wel weer genoeg!!

zondag 21 september 2014

Nog een nieuwe naaimachine en meer...

Gister heb ik mijn verzameling naaimachines aangevuld, nu heb ik er drie op een rij staan.
De middelste op de foto was de machine waar ik het meeste op naaide, maar zoals heel veel nieuwere machines, is hij niet zo sterk. Ik had altijd moeite met dikkere stof naaien.
Ik kreeg steeds meer spijt dat ik ooit mijn degelijke ouderwetse Singer had weg gedaan. Die kon vooruit, achteruit en zigzag. Meer niet. Maar dan kan er ook niks stuk gaan....
Dus een paar dagen geleden heb ik op Marktplaats op deze mooie blauwe machine geboden. 
Ik kreeg een mailtje dat ik hem voor 15 euro mocht komen halen. Een prachtige ouderwetse degelijkheid, die vooruit, achteruit en zigzag kan. Met een stevige motor. En voor 10 euro meer mocht ik alle handwerkspullen ook meenemen. Nou, daar zei ik geen nee tegen!
De eigenaresse was inmiddels 92 en was verhuisd naar een verpleeghuis. Haar kinderen haalden het huis leeg en waren blij dat ik alles mee nam.
Ik kwam daar in een gebloemde wikkeljurk (het was tenslotte mooi weer gister) en de zoon des huizes zei dat hij zich zijn moeder ook in zo'n jurk kon voorstellen. Hij was er daardoor van overtuigd dat de machine op een goede plek zou komen. Dat vond ik zo'n lief compliment!

Thuis gekomen begon de schattenjacht, wat zat er allemaal verborgen in de dozen en zakken die ik had gekregen?

Vogel en ik hebben alles uitgezocht en ook wat rommeltjes weg gedaan. Maar deze schatten blijven!
Een grote mand met wolletjes, een doos vol met zakjes nieuwe knopen, twee blikken trommeltjes met bandjes en drukkertjes, kraaltjes en andere naaispullen en dit schattige mandje met bloemetjes lapje.
(Het mandje gaat grijs worden en het lapje zal vast nog wel iets worden.)

Ook kreeg ik de stof mee die mevrouw nog had staan. Vier verschillende, enorme hoeveelheden, voering achtige stof. Meters en meters... Het is niet echt voeringstof, het is iets dikker. Maar wat ik er van moet maken? Dat is me nog niet helemaal duidelijk.
Ook zat er een dikke rol rode boordstof bij, dubbel dik en ongeveer 1.40 breed en meters lang!!! Dat worden heeeeeeel veel boordjes langs rokjes en andere dingen.
Ik kreeg er een paar losse lappen / gordijnen bij en van een soort net-gordijn heb ik vanmiddag twee simpele boodschappentasjes genaaid. Op mijn nieuwe machine... Zalig, als een zonnetje...


Ik kreeg ook een doos vol borduurgaren, wat ik niet zal gebruiken, de klosjes garen natuurlijk wel.
En heeeeeel veel breinaalden in alle maten en ik brei nooit!
Dus, wie oh wie maak ik blij met het borduurgaren? En wie met de breinaalden?

En, ik heb nog een vraagje...

Deze paddenstoel vond ik ook tussen alle dingen.
Iemand een idee wat het is? Waar het voor dient?

Volgens Vogel was het een tol, maar ja, waarom zou je een tol in je naai-spul stoppen?

vrijdag 19 september 2014

Geweldige dag met een naar einde

Muis had kaartjes voor het enige concert (in Paradiso) wat Jurk dit jaar zou geven. Ken je Jurk niet? Dan raad ik je aan om even naar dit mooie liedje te luisteren.
We besloten samen te gaan en er een dagje Amsterdam van te maken. Omdat we na de hele late trein nog weer terug naar Groningen moesten, besloten we de auto achter het station te parkeren.

Samen gezellig in de trein, lekker rond gelopen in Amsterdam, wat lekkers gegeten. Kortom heerlijke dag.

Daarna een geweldig concert!!
Muis en ik zaten helemaal boven in de linkerbovenhoek, zie je ons zitten? ;)
Prachtige muziek, goede sfeer, echt genoten!

We hadden geluk en konden een rechtstreekse trein naar Groningen nemen. Daar kwamen we om half 2 'snachts aan. Helaas konden we snel naar huis gaan wel vergeten...

Deze foto heb ik vanmorgen gemaakt....
Maar gisteravond vond ik mijn auto, met politielint aan de deur, een briefje op de bestuurders stoel en overal glas!
Iemand vond het blijkbaar leuk om mij met veel rommel op te zadelen. Glas overal, de gehandicaptenkaart van mijn zoon weg, zonder ruit terug naar huis rijden en heel erg geschrokken. Eerst vannacht nog langs het hoofdbureau van de politie gereden. Daar een afspraak gemaakt om vanmiddag aangifte te komen doen.
Maar erg behulpzaam van de politie, vanmorgen stond er al een agente voor de deur. Ze kwam mijn aangifte opnemen, top!

Helaas niet alleen rommel, maar ook veel kosten.... Nieuwe parkeerkaart, 95 euro. Nieuwe ruit, eigen risico, 75 euro.
Bedankt grapjassen!! Ik kon er niet om lachen....


dinsdag 16 september 2014

Tasjes, zakjes en ander spul

Mijn (gedeelde) zolderkamertje was zo langzamerhand weer dicht aan het groeien. Het was gewoon een bende met stapels stof en wol op het bureau.
Maar ja, het past ook niet meer in mijn bakken. Ik heb zo veel stof verzameld....
Dus, dat moest anders!
Alle lappen in handen gehad en op kleur gesorteerd. Bleek ik zelfs meer blauwe dan rode stof te hebben... Nooit gedacht!
Bij de Blokker waren ze zo lief om net nu de plastic ladeblokken in de aanbieding te doen. Nu al mijn lapjes netjes op kleur in de laatjes opgeborgen.
Op mijn bureau en op de ladekastjes een mandje met lopende projecten. Het is weer netjes en er is weer ruimte.

Als je goed kijkt zie je op de foto links-boven een grote zak rijst liggen. Rijst? Ja, rijst. Dat heb ik nodig om mijn handwarmertjes te maken.

Ik maakte voor een vriendin, die veel last heeft van haar rug, een warmte zak voor haar rug.
Doordat die doorgestikt is blijft de rijst op zijn plek en zakt het niet naar beneden.

En de handwarmertjes zijn altijd een fijn, klein cadeautje waar je (bijna) iedereen een plezier mee doet.
Even in de magnetron en dan lekker in je jaszak, voor een winterse wandeling.
Of zoals een collega vertelde, lekker warme handen als je met koud weer staat te wachten tot de voetbaltraining van je kind afgelopen is...




Nu ik mijn lapjes weer allemaal in handen had gehad, kreeg ik gelijk weer zin om van alles te naaien.

Eerst maakte ik een boodschappen tasje volgens het zelfde patroontje waar ik eerder tasjes van maakte. Alleen knipte ik het nu van twee verschillende stofjes. En daarna maakte ik de tas met rozen. Het was een tafelkleedje van de kringloop, lekker stevig en heel vrolijk.


Eigenlijk had ik me voorgenomen om geen stof meer te kopen. Ik heb al zo veel en ik moest van mijzelf eigenlijk eerst wat meer opmaken.
Maar ja, als je dan bij de kringloop tegen twee van zulke geweldig grote lappen vrolijke tricot aanloopt...
Dus, ik kon ze echt niet laten liggen!
Nee, dit worden mijn nieuwe jurkjes.
Ooit, als ik tijd kan maken....

vrijdag 12 september 2014

Omslag en een scoody

Deze zomer ben ik door gekomen zonder zomerjas!
Ik moest een nieuwe jas en na lang zoeken had ik een leuke gevonden. Helaas was die na één keer dragen al kapot, dus die heb ik terug gebracht.
Ik was van plan geweest om een andere te zoeken, maar het kwam er niet van....
Dus ik heb de hele zomer omslagdoeken gedragen en als het echt koud was, droeg ik een wat dikker jack.
Een vriendin van mij zag mij steeds met verschillende doeken rondlopen en zo'n lekker warme omslag leek haar ook zo heerlijk... Maar ze had al jaren niet gehaakt, dus vroeg ze of ik het wilde doen voor haar. Tuurlijk wel.
Dus ik haakte deze extra grote omslag voor haar, niet dat ze groot is, maar ze wilde een doek waar ze lekker in weg kon kruipen. Ik denk dat dat hiermee wel gaat lukken.
Ze heeft alleen nog maar foto's gezien van de doek, dus ik ben benieuwd hoe ze hem vindt.


Muis vroeg begin van de zomer of ik voor haar deze scoodie voor haar wilde haken. Omdat ik nog zo veel projecten had liggen die tijdsdruk hadden, moest ze wachten. Niet dat ze er in de zomer iets aan had gehad....


Een scoody is een combinatie van een scarf met een hoody, wij zouden het een sjuts of een maal moeten noemen... Maar ja, dat klinkt toch minder leuk, haha.... 
Aan de uiteinden van de sjaal zitten zakken waar je lekker je handen in kan stoppen. Laat voor haar de kou maar komen. Voor mij liever nog niet!


Ons lieve Summertje is een dikke boef! Ik heb zo veel lol met en om haar. Wij allemaal...
Nee, dat is niet waar, Pucca moet nog steeds niks van haar weten en komt liever niet binnen. 
Maar Amara is haar grote idool! Alles wat Amara doet, probeert Summer na te doen. Zo grappig!
Heel zielig voor Summer (vindt ze zelf) dat ze nog niet alleen naar buiten mag. Alleen onder begeleiding van ons mag ze in de tuin. Maar Amara mag natuurlijk wel zelf door het kattenluikje naar buiten en zij niet....